Auguri Sardegna! (VI) [de Nicolò Migheli]

aereo (2)

Bonas uras Sardigna, bonas uras pro s’annu chi est cumintzende. Augurios ca n’amus bisonzu, tue e nois fizos tuos. Bivimus in tempos de tribulìa in dd’unu mare chi est in mesu de gherra; sa terra nostra incuinada, furada, fraigada; sos giovanos chi si che sunt fuende ca no agatant traballu e sorte. Unu logu impoberidu in manos de una classe duègna chi pensat pètzi a sos interesses suos, chi si bendet totu pro nde tennere balanzu solu issa.

Tirannos minores chi oe, comente eris, si regollent su ranu e lassant sa paza a sos ateros. Meda sunt sas cosas de augurare ma de uras ti nde fatzo solu duas. Est de custas dies chi a tie Sardigna ti che ant postu in s’Encyclopedia of race, ethnicity and Nationalism, pro sa prima borta unu istitutu de importu ti riconnoschet comente natzione a banda. Comente sempere, novas che custas, sa classe dirigente at a narrere chi sunt de pagu importu, chi sunt giocos de pagu sinnìficu. Ateru pro issos est su chi contat.

Politicos chi votant una modifica de sa Costitutzione italiana, chi che at a cantzellare cussu pagu de autonomia chi tenimus galu, cundadèndesi a èssere de pagu contu peus che como. Su primu auguriu tando est chi tue tenzas una classe politica e dirigente chi si conoscat comente espressione de sos Sardos, chi no bivat cun sa berrita in manos, isetende su chi che ruet de sas mesas romanas, chi tenzat su corazu de sighere peri sos caminos chi populos frades, comente sos cadalanos, ant leadu. Una classe dirigente chi no abaidet solu a Roma, chi cunprendat chi pro bivere in su mundu vasto e terribile, comente naraiat Antoni Gramsci, tenet bisonzu, a primu, de si riconoschere comente populu e natzione aperta a totus sos chi cherent cumbàtare pro sa libertade e s’egualidade.

Su sigundu auguriu chi ti cherzo faghere est pro su sardu, sa limba tua ismentigada, aburrida de sa classe dirigente, chi est disposta a istimare e impreare cale sia limba, bastet chi no siat sa sua. Su sardu, limba pobera e de poberos, limba ruza de pastores, o de bastassos de portu; issos sunt creschidos in cussa idea. Imparados a tennere birigonza de su chi sunt, prontos fintzas a mudare su denghe, una borta passadu su mare o cando chistionant cun dd’unu furisteri.

Parimus torrados a sos annos Trinta de su seculu passadu, cando unu tale Dotor X iscriat in sos giornales contra sa poesia e sa limba sarda. Su poeta mannu, tziu Antoni Cubeddu, li torraiat faeddu in custa manera:
“Unu currispundente nostru, sardu,
brivu d’intelligenzia e d’afetos
che chi esserat de s’isula bastardu
sas virtudes classificat difetos
e degradende chena riguardu
sos poeticos sardos intelletos
criticu responsabile si rendet
de su chi no connoschet ne cumprendet”

Una ottada chi paret unu retratu de medas sardos, istranzos in logu issoro. Ti cherzo augurare, Sardigna, mama istimada, chi fintzàs issos cumprendat su chi sunt perdinde, rinuntziande a tennere un’anima diferente, a èssere unicos in dd’unu mundu chi nos cheret totus cun sos matessi pensamentos e peraulas, pro nos porrere subacàre mezus. Bonas uras Sardigna, bonas uras, pro s’annu chi est cumintzende.

One Comment

  1. Pingback: Mamma, Massimo ha perso l’aereo. Purtroppo anche tutti noi sardi! | Aladin Pensiero

Lascia un commento